PFAS. Je hebt er waarschijnlijk al over gehoord. Ze zitten in pannen, kleding, water en... ja, zelfs in jouw bloed. Maar hoe schadelijk zijn deze zogeheten ‘forever chemicals’ nu écht voor mens en dier? Hoe komen ze in ons lichaam, hoeveel krijgen we er dagelijks van binnen, en belangrijker nog: hoe krijgen we ze er ooit weer uit?
In dit diepgaande artikel duiken we in de wereld van PFAS – met feiten, risico’s, tips en antwoorden op vragen waar je echt iets aan hebt.
PFAS staat voor poly- en perfluoralkylstoffen, een groep van duizenden synthetische chemicaliën die sinds de jaren ’40 worden gebruikt. Ze zijn bestand tegen water, vet en hitte – eigenschappen die ze populair maken in allerlei industriële toepassingen.
PFAS breken nauwelijks af in het milieu. Hun chemische structuur is zo sterk dat ze duizenden jaren kunnen blijven bestaan. Vandaar de bijnaam: forever chemicals.
Je herkent het misschien als Teflon. PFAS worden gebruikt in anti-aanbaklagen, waterdichte jassen, cosmetica, vlekbestendige stoffen en zelfs in voedselverpakkingen.
PFAS zitten vaak in producten zonder dat je het weet: tapijten, make-up, nagellak, tandzijde en meer. Hun verspreiding is vrijwel ongrijpbaar.
Fabrieken die PFAS produceren of gebruiken, lozen deze stoffen in lucht en water. PFAS uit producten komt uiteindelijk via vuilstortplaatsen of verbrandingsovens in het milieu terecht.
PFAS verspreiden zich razendsnel via regen, rivieren, en bodem – en zo komen ze in dieren, planten en uiteindelijk in ons voedsel en drinkwater terecht.
Volgens het RIVM krijgen we vooral PFAS binnen via voeding – met name vis (vooral uit vervuilde wateren), eieren, vlees en groente van vervuilde gronden. Drinkwater is ook een belangrijke bron, zeker nabij industriegebieden.
Het Europees Voedselveiligheidsagentschap (EFSA) stelt de toelaatbare wekelijkse inname van PFAS op 4,4 nanogram per kilo lichaamsgewicht. De gemiddelde Nederlander overschrijdt deze grens geregeld, zeker in risicogebieden zoals Dordrecht of Helmond.
PFAS kunnen het immuunsysteem verzwakken, waardoor vaccinaties minder goed werken. Ook hormoonverstoring is aangetoond, met invloed op schildklier en voortplanting.
Langdurige blootstelling wordt in verband gebracht met nier- en testiskanker, verminderde vruchtbaarheid en leerstoornissen bij kinderen.
In vissen en amfibieën leidt PFAS tot groeiproblemen, misvormingen en sterfte. Insectenpopulaties worden ontregeld, wat een domino-effect heeft op ecosystemen.
Dieren hoger in de voedselketen, zoals roofvogels en zeezoogdieren, slaan PFAS op in vetweefsels. Hun voortplanting daalt dramatisch – met risico op uitsterving.
PFAS blijven lang in het lichaam: sommige typen tot 8 jaar. De lever en nieren raken belast, maar de stoffen worden nauwelijks uitgescheiden.
Volgens toxicologen is complete verwijdering extreem moeilijk. De focus ligt op voorkomen van nieuwe blootstelling, niet op genezen.
Er is beperkt bewijs dat supplementen of detox-diëten PFAS effectief verwijderen, maar gezond leven helpt je lichaam omgaan met de schade.
Biologische producten hebben minder kans op PFAS-vervuiling, vooral als ze uit PFAS-vrije regio’s komen. Lokale, niet-bespoten producten zijn vaak veiliger.
PFAS komen via de placenta en moedermelk in het lichaam van baby’s terecht. Zelfs voor de geboorte is er dus al blootstelling.
Gebruik PFAS-vrije babyproducten, voed je kind gezond en gebruik geen waterafstotende kleding of luiers met coatings.
Koolstoffilters en omgekeerde osmose-systemen kunnen sommige PFAS effectief verwijderen, maar niet allemaal. Let op certificering (NSF/ANSI 53 of 58).
In gebieden als Dordrecht, Amsterdam en Limburg is PFAS aangetroffen in kraanwater, vaak binnen norm, maar cumulatieve blootstelling blijft zorgelijk.
De EU wil PFAS in 2026 grotendeels verbieden. Nederland werkt aan PFAS-loze alternatieven en strengere grenswaarden.
Sommige PFAS zijn al verboden (zoals PFOA), maar vele anderen zijn nog steeds toegestaan in consumentengoederen.
Er is hoop. Veel bedrijven investeren in PFAS-vrije alternatieven. De druk op wetgeving groeit wereldwijd, maar de sanering zal decennia duren.
Veelgestelde Vragen over PFAS
1. Wat zijn de eerste symptomen van PFAS-blootstelling?
Er zijn geen directe symptomen, maar langdurige blootstelling kan leiden tot vermoeidheid, hormoonproblemen en verminderde weerstand.
2. Kan PFAS volledig uit het lichaam verdwijnen?
Nee, sommige PFAS blijven jarenlang in het lichaam. Vermijden is de beste strategie.
3. Welke landen zijn het meest vervuild met PFAS?
VS, Nederland, België en Duitsland behoren tot de zwaarst getroffen landen.
4. Zijn er betrouwbare PFAS-tests voor thuisgebruik?
Momenteel niet. Alleen gespecialiseerde laboratoria kunnen nauwkeurige bloed- of watermetingen uitvoeren.
5. Wat is de veiligste manier om voedsel PFAS-vrij te bereiden?
Gebruik PFAS-vrije pannen (zoals RVS of gietijzer) en vermijd bakpapier en fastfoodverpakkingen.
6. Is PFAS gevaarlijk voor huisdieren?
Ja, vooral via water en voedsel kunnen huisdieren PFAS binnenkrijgen met gelijkaardige gezondheidsrisico’s.
PFAS zijn een ernstig milieuprobleem en gezondheidsrisico. Hoewel volledige verwijdering uit het lichaam lastig is, kunnen we blootstelling wél beperken. Door bewuste keuzes in voeding, producten en waterfilters beschermen we niet alleen onszelf, maar ook toekomstige generaties.
Laat je informeren. Kies bewust. En druk op beleidsmakers voor een PFAS-vrije toekomst.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Log in of registreer.